Η μεταμόρφωση (Μέρος 3ο)

Η μεταμόρφωση ενός είδους είναι απαραίτητη εάν αυτό κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Δεκάδες είδη χάθηκαν γιατί δεν είχαν τον τρόπο ή τον χρόνο για την αλλαγή. Στο ταξίδι προς την μεταμόρφωσή του, χρειάζεται να εγκαταλείψει κάποια στοιχεία του που είναι άχρηστα στην πορεία του προς αυτήν την εξέλιξη. Το πρώτο όμως που χρειάζεται, είναι η κατανόηση της κατάστασής του.

Τώρα, η ανθρωπότητα μοιάζει με έναν συμπαγή όχλο που σπρώχνεται από το τυχαίο, σ΄ένα βάραθρο. Οι περισσότεροι το βλέπουμε. Το ερμηνεύουμε όμως με διαφορετικό τρόπο. Ανάλογα με τις πολιτισμικές και προσωπικές μας πεποιθήσεις. Εκεί γίνεται το λάθος. Όσο οι άνθρωποι συνεχίσουμε να είμαστε αγκιστρωμένοι στις απόψεις μας για το τι είναι κόσμος, τόσο θα σπρωχνόμαστε στο χάσμα προς τον αφανισμό. Αν κάποιος ξεφύγει, θα αποτραβηχτεί από την μάζα με μεγάλη δυσκολία. Όλοι θα τον σπρώχνουν να γυρίσει προς το ρεύμα. Η συνάρθρηση πολλών, δίνει την εντύπωση της ασφαλούς κατεύθυνσης !! Όμως η συνειδητότητα είναι μια κατάσταση απολύτως προσωπικής μεταμόρφωσης. Δεν μπορείς να πάρεις κάποιον μαζί σου. Δεν μπορείς καν να δείξεις σε κάποιον κάτι αν δεν έχει αφήσει κάποιον χώρο μέσα του για να το δεχθεί ακόμη και σαν πληροφορία. Η μεταμόρφωση συντελείται από το εγώ- άνθρωπος- σκέψη στο εγώ-κόσμος-σχέση. Δείχνει πολύ μεγάλη η διαδρομή. Και είναι. Αλλά είναι ίσως η μόνη πραγματική κίνηση προς την εξέλιξη του είδους μας. 

Από κοιμισμένους εγωκεντρικούς οργανισμούς σε ξύπνια επικοινωνιακά όντα, πάντοτε έτοιμα να αλληλεπιδράσουν συνειδητά.

Kalliopi

Η μεταμόρφωση (Μέρος 2ο)

    Όλοι οι πολιτισμοί περιλαμβάνουν στις γραφές τους το σπέρμα της εξέλιξης μας σαν είδος. Μέσα από δοξασίες, παραμύθια, ήθη και έθιμα, θαύματα αλλά και άλλους τρόπους, κρατούσαν πάντοτε μέρος της συνείδησης μας, προσανατολισμένο προς την τελική μεταμόρφωσή μας. Το θέμα είναι πως για να αντιληφθούμε την ύπαρξη της συνέχειας μέσα από ένα άλλο “σχήμα”, χρειάζεται να έχουμε κάποιο ποσοστό ενέργειας που θα μας επιτρέψει την αλλαγή. Και αυτό δεν το έχουμε. Χωμένοι μέσα στις υπνωτιστικές μας συνήθειες, δεν έχουμε κουράγιο να σηκώσουμε κεφάλι. Η συνεχής ενημέρωση μας κατατροπώνει. Μας αποσυντονίζει. Μας κρατά συνεχώς απασχολημένους. Έχουμε την ενημέρωση από την μία και διεξόδους διαφυγής από την άλλη.  Είμαστε περικυκλωμένοι και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Δυστυχώς πιστεύουμε στον από μηχανής θεό, ο οποίος θα μας σώσει, τελευταία στιγμή από όλα τα κακά που μας συμβαίνουν. Το θέμα είναι όμως ότι μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας. Και ο καθένας μας ξεχωριστά.

Η πνευματική τεμπελιά που μας μαστίζει, είναι εκείνο που πρέπει να δούμε κατάματα και να το πετάξουμε από πάνω μας. Η ανθρωπότητα χρειάζεται να ενηλικιωθεί. Ενηλικιώνομαι σημαίνει, είμαι υπεύθυνος για τις πράξεις μου. Γι αυτό που είμαι και γι αυτό που κάνω. Κάθε στιγμή. 
Αν δεν πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, σε όλο και περισσότερους τομείς, κάθε ημέρα, η ζωή μας θα συνεχίζει να κυβερνιέται από άλλους οι οποίοι θα αποφασίζουν για τον θάνατό μας, ερήμην μας!

Kalliopi

Η μεταμόρφωση (Μέρος 1ο)

Ο ουρανός της Δύσης, ήταν γεμάτος από τεράστια απαλά σύννεφα.

 Καθώς τα κοιτούσα, ο θόλος από πάνω μου, έμοιαζε να διευρύνεται. 

Εκείνα, άλλαζαν  σχέδια και αποχρώσεις καθώς μερικά πουλιά, έκαναν τις τελευταίες πτήσεις τις ημέρας. 

Η  ανάσα μου ελάφρυνε και πλάστηκε για λίγο με την εικόνα που έβλεπε.

Μέχρι σήμερα, πιστεύαμε πως η πορεία μας σ΄αυτήν την γη, θα συνεχίσει να εξελίσσεται βάσει των μέχρι τώρα δεδομένων της τεχνολογίας και της κοινωνικής οργάνωσης. Έχουμε όμως αρχίσει να καταλαβαίνουμε πως αυτό το μοντέλο εξέλιξης δεν είναι εκείνο που θα μας μετατρέψει στους ειρηνικούς και ευτυχισμένους πολίτες. Κάποιοι από εμάς στρέφονται στις θρησκείες για να αναζητήσουν την χαμένη αλυσίδα της πορείας του ανθρωπίνου είδους. Άλλοι βυθίζονται όλο και περισσότερο στην ύλη, μην μπορώντας να αποκωδικοποιήσουν με κανέναν τρόπο τα όσα συμβαίνουν. Άλλοι πάλι ελπίζουν πως θα υπάρξει κάτι που τελικά θα μας σώσει. Κάτι που θα μας γλυτώσει χωρίς εμείς να κουνήσουμε ούτε ένα δακτυλάκι. 

Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει. Όλες οι αλλαγές, για να υπάρξουν, χρειάζονται κάποια μορφή ενέργειας από μέρους μας. Μία δύναμη που πηγάζει από μέσα μας και μας σπρώχνει προς κάποια άλλη κατεύθυνση. 

Όταν οι άνθρωποι των Δυτικών κοινωνιών, μην μπορώντας να αντέξουν τόση θλίψη και απογοήτευση, τόση μοναξιά και απαξίωση, πέφτουν στην κατάθλιψη, δεν τους μένει σταγόνα ενέργειας για ν΄αλλάξουν τον κόσμο τους. ΄Ετσι, η Δύση βουλιάζει στα τελευταία αποθέματα κατανάλωσης παντός είδους.  Διασκέδασης,  ανθρώπων, συναισθημάτων κ.λπ. Όσο δε λιγότερη ενέργεια έχει ένας άνθρωπος τόσο περισσότερη ζητά από τους γύρω του, για να υπάρξει. Έτσι γινόμαστε βαμπίρ. Καταναλώνουμε ανθρώπους για να πάρουμε απ΄αυτούς ότι μπορούν να μας δώσουν και όταν χρειαστεί να μας ζητήσουν εκείνοι κάτι, αποχωρούμε γιατί είμαστε άδειοι. Δεν έχουμε να προσφέρουμε τίποτε. Καθώς η μισή ανθρωπότητα μαστίζεται από πολέμους, αρρώστιες και παντός είδους κοινωνικές αδικίες, η άλλη μισή απομυζά τα τελευταία αποθέματα της παντός είδους ενέργειας.

Kalliopi

Η εργαλειοθήκη μας (Μέρος 3ο)

 Όλα συμβαίνουν γιατί επιλέγουμε να παρατηρήσουμε την κίνηση του νου μας και παράλληλα τα έξω απ αυτόν γεγονότα.  Έχουμε υπ΄όψιν μας ότι δεν είμαστε οι σκέψεις μας αλλά αυτές είναι κομμάτι της εργαλειοθήκης που χρησιμοποιούμε για να εργαστούμε επάνω σε μία οποιαδήποτε έρευνά μας. Όσο αφήνουμε τις σκέψεις να κυλήσουν, τόσο λιγότερο αποσπάται η προσοχή μας από το εκάστοτε αντικείμενο της έρευνάς μας. Αυτές σιγά σιγά θα εμφανίζονται όλο και λιγότερο και τέλος το πεδίο του νου μας θα μείνει καθαρό. 

Ο ποταμός των γεγονότων θα εμφανιστεί μπροστά μας και θα μπορούμε να τον κατανοήσουμε χωρίς διαμεσολαβητές.  Με αυτόν τον τρόπο κατανοούμε τον Κόσμο του πραγματικού.

  Η εργαλειοθήκη μας πρέπει να είναι φροντισμένη όπως ενός καλού μηχανικού που διατηρεί τον χώρο του τακτοποιημένο και τα εργαλεία του σε απόλυτη τάξη ώστε να είναι εύκολο να βρει εκείνο που χρειάζεται κάθε στιγμή. 

"Όταν κανείς σκαρφαλώνει βουνά, πρέπει να το κάνει με όσο γίνεται μικρότερη προασπάθεια και χωρίς επιθυμία. Η πραγματικότητα της φύσης σου πρέπει να καθορίζει την ταχύτητα. Αν αρχίσεις να γίνεσαι νευρικός, θα πρέπει να επιταχύνεις. Αν λαχανιάσεις, πήγαινε πιο αργά. Σκαρφαλώνεις ένα βουνό με μια ισσοροπία ανάμεσα στην νευρικότητα και την εξάντληση. Όταν κάποια στιγμή καταφέρεις να μην σκέπτεσαι το επόμενό σου βήμα, το κάθε βήμα δεν είναι πια ένα μέσο προς κάποιο σκοπό, αλλά ένα μοναδικό γεγονός από μόνο του. Αυτό το φύλλο έχει οδοντωτές πλευρές. Αυτός ο βράχος φαίνεται έτοιμος να ξεκολλήσει. Από εδώ το χιόνι φαίνεται λιγότερο, παρ όλο που είμαστε πιο κοντά. Αυτά είναι πράγματα που έτσι κι αλλιώς πρέπει να τα προσέχεις.

Το να ζεις μονάχα για κάποιον μελλοντικό στόχο, είναι πολύ ρηχό. Οι πλαγιές του βουνού είναι που συντηρούν την ζωή, όχι η κορυφή. Στις πλαγιές υπάρχει η βλάστηση."

Ρόμπερτ Πίρσιγκ,  Το ζεν και η τέχνη της συντήρησης της μοτοσικλέτας

Kalliopi

Η εργαλειοθήκη μας (Μέρος 2ο)

Ναι! Σωστό είναι αν συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως είμαστε το ευλογημένο είδος  που έχει κλιθεί να κυριαρχήσει πάνω σε όλα.  Όσο όμως συνεχίζουμε να τοποθετούμε την επιστημονική σκέψη και την έρευνα, στο ίδιο επίπεδο με την σκέψη για το ποιοί είμαστε, κάτι πηγαίνει λάθος. Η σκέψη μας, μας αυτοπροσδιορίζει, μας λέει ποιοί είμαστε, μας εξηγεί αυτό που βλέπουμε. Στην ουσία όμως μας χρειάζεται για να μας βοηθήσει να συνδυάσουμε διάφορες πληροφορίες, να τις κατατάξουμε σε μια σειρά και μετά απ΄αυτό να προκύψει μια εφεύρεση ή μια κατασκευή. Η σκέψη είναι σκαλοπάτια συμπερασμάτων, όχι αυτοσκοπός.

Δεν είναι οι Ιδέες τα πράγματα. Οι Ιδέες είναι νοητικά σκαλοπάτια (΄Οπως τα μαθηματικά σύμβολα) που μας βοηθούν να κατασκευάσουμε, να επινοήσουμε και να προχωρήσουμε επιστημονικά. Δεν είναι οι Ιδέες ο κόσμος αλλά σύμβολα σχετικά με τον κόσμο. Εμείς προχωράμε έχοντας κάνει αυτήν την σύγχυση και νομίζοντας πως αυτό που σκεπτόμαστε είναι το πραγματικό. Οι λέξεις, οι φράσεις, τα σύμβολα είναι καταπληκτικά εργαλεία όταν είναι τακτοποιημένα μέσα στο μυαλό μας, στην σειρά τους ώστε να τα βρίσκουμε εύκολα όταν μας είναι χρήσιμα. Από την στιγμή που οι σκέψεις μας είναι ο μόνος τόπος διαμονής μας, δεν έχουμε την δυνατότητα να τις τοποθετήσουμε στην σωστή τους βάση. Η βάση τους θα έπρεπε να είναι απαλλαγμένη από συναισθηματικές προεκτάσεις που διαστρεβλώνουν την πορεία τους και τους προσδίδουν ρόλο που στην ουσία δεν μπορούν να έχουν. Αν καταφέρουμε να παρακολουθήσουμε κάποιες σκέψεις μας θα διαπιστώσουμε αμέσως πως πολύ λίγες απ΄αυτές μπορούν να έχουν μία ακολουθία. Οι περισσότερες, ατάκτως τοποθετημένες, εμφανίζονται χωρίς συνέπεια και λογική.  Μας καθορίζουν και όμως είναι σκόρπιες, ανολοκλήρωτες φράσεις. Το εργαλείο της σκέψης θα είναι πολύ σημαντικό αν καταφέρουμε να το έχουμε κάτω από την προσοχή μας. Αν είμαστε παρόντες και υπεύθυνοι για αυτό. Φανταστείτε το σαν έναν τόπο που έχουμε την δυνατότητα να επισκεφθούμε όποτε θέλουμε και μπορούμε να αποσπάσουμε απ΄αυτόν οτιδήποτε μας χρειάζεται την δεδομένη στιγμή.

Kalliopi