Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Όλα μας καλούν να τα προσέξουμε

...Αλλά εμείς ζούμε μέσα στο κεφάλι μας. ΄Εχουμε φτιάξει μια νοητική πραγματικότητα που ζούμε μέσα της, αγνοώντας το αιώνιο Τώρα που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Μαλώνουμε τα παιδιά που βρίσκονται μπροστά από μια οθόνη ενώ εμείς ζούμε μέσα στην δική μας οθόνη. Αυτήν του πλαστού και ολέθριου κόσμου που έχουμε δημιουργήσει.
Το πόσο βαθιά κοιμόμαστε το αποδεικνύει ο τρόπος που συσσωρεύουμε γύρω μας ένα σωρό αντικείμενα. Είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε το θαυμαστό ευρύτερο σώμα μας και έτσι συλλέγουμε αντικείμενα κάθε είδους που αποτελούν κι αυτά προσομοιώσεις του πραγματικού ρέοντος κόσμου.
Ας καλωσορίσουμε τον εαυτό μας στον κόσμο! Ας κοιτάξουμε τα χέρια μας. Ας τα αφήσουμε να χορέψουν μπροστά στα μάτια μας. Χωρίς καμία κρίση. Ας χαϊδέψουμε το κεφάλι μας. Τα γόνατά μας. Ας κοιτάξουμε γύρω μας τον χώρο που μας περιβάλλει. Το μέρος που καθόμαστε, τον αέρα που μας περικλείει. Ας ακούσουμε τους ήχους αλλά και την συνέχεια τους. Ας αφήσουμε τις εικόνες να εξελιχθούν μπροστά στα μάτια μας. Τα φυσικά φαινόμενα που μας περιβάλλουν είναι υπέρ αρκετά για να στολίσουν την ζωή μας και την καθημερινότητα μας. Η Αυγή με την σαγηνευτική της σιωπή και τα αχνοκίτρινα που αναδύονται απ΄το σκοτάδι. Η αρχή των κελαϊδισμάτων των πουλιών μες την γαλήνη του πρωινού. Η καθαρότητα της ατμόσφαιρας και η δροσιά που ακουμπά παντού. Οι ήχοι που μοιάζουν να περιέχονται ακόμη στην σιωπή πριν η μέρα ξεκινήσει με την πολύβουη πολυπλοκότητά της. Πόσο μεγάλος πλούτος περιέχεται μέσα σε μιαν αυγή και πόσος χώρος δημιουργείται μέσα μας για να τον περιβάλλουμε.
Ας απλουστεύσουμε τις στιγμές μας. Ας απλοποιήσουμε τις κινήσεις μας. Ας παρακολουθήσουμε την ζωή μας. Το πως ξυπνάμε. Το πως χαιρετάμε τους συμβίους μας. Σε τι στάση κρατάμε το σώμα μας. Τι είδους αντικείμενα πλαισιώνουν τον χώρο μας και πόση ανάγκη τα έχουμε. Ας προσέξουμε τον τρόπο που επικοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας. Το πόσο τους ακούμε και πόσο διαβάζουμε την γλώσσα του σώματος τους την ώρα που προσπαθούν να μας μεταδώσουν το οτιδήποτε.

΄Οσο είμαστε φορτωμένοι με σκέψεις και αντικείμενα, τόσο λιγότερο εσωτερικό χώρο έχουμε για να αναπνεύσουμε. Αυτό από μόνο του μας δημιουργεί μια μόνιμη δυσφορία που δεν είναι εύκολο να την χαληναγωγήσουμε αλλά ούτε και να την παραβλέψουμε. Kalliope

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Εισαγωγή στην σχέση μας με την Φύση

Αυτό που αποκαλούμε Φύση είναι η μεγάλη μας μητέρα. Οι μυριάδες εκφάνσεις της. Η άπειρη σοφία της. Πόσο συχνά ακουμπάμε την προσοχή μας στον ουρανό που μεταμορφώνεται διαρκώς και αλλάζει αέναα μπροστά στα μάτια μας; Πόσο προσέχουμε τα δέντρα, τα φυτά, τα μικρά λουλούδια που αβίαστα μας χαρίζουν την λεπτότητα και το άρωμα τους; Πόσο προσέχουμε το υγρό σιωπηλό χώμα που αγκαλιάζει τις ρίζες τους και  τις φροντίζει κάθε στιγμή ή τα πουλιά, παντός είδους και μεγέθους που χαράζουν τις αόρατες πορείες τους στον ουρανό; Ακουμπήστε την προσοχή σας πάνω τους και επιτρέψτε τους να σας ανοίξουν διάπλατο τον κόσμο των πτήσεων τους, του κελαϊδίσματος τους, των σχέσεων τους.

 Τα μυριάδες φυσικά φαινόμενα είναι οι φάροι που μπορούν να μας οδηγήσουν, μέσα από την νύχτα στην οποία βρισκόμαστε, προς το πραγματικό. Kalliope 

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Τα παιδιά μας


Τα παιδιά μας είναι πλάσματα αγνά και γενναία. Σπαταλάμε πολύ ενέργεια και δηλητήριο για να τα κάνουμε να μας μοιάσουν. Τα παιδιά μας δεν μας ανήκουν. Ανήκουν στο σώμα του Σύμπαντος.΄Εφθασαν μετά από εμάς και είναι ψυχές ελαφρύτερες από τις δικές μας. ΄Ηλθαν εδώ για να αλλάξουν και να μεταμορφώσουν τις συνειδήσεις και όχι να συνεχίσουν το αδιέξοδο έργο μας. Είναι οι θεραπευτές και οι φωτεινοί τοξότες της καινούργιας γης. Ας αρχίσουμε να τα προσέχουμε. Να βλέπουμε τις σιωπηλές κινήσεις τους και να μην χάνουμε τα ανεπαίσθητα χαμόγελα τους όταν είναι σε απόλυτη ισορροπία με το Σύμπαν. Θα μάθουμε απ΄αυτά. ΄Ηλθαν σαν αγγελιοφόροι του ανατέλλοντος κόσμου. Ας τους δημιουργήσουμε τον χώρο για να αφήσουν το μήνυμα τους. Δεν είμαστε εμείς που γνωρίζουμε. Διότι η γνώση μας ανήκει στο παρελθόν. Τα παιδιά έρχονται χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς φόβους, χωρίς μισαλλοδοξία και χωρίς μεγάλες και κούφιες ατομικές προσδοκίες. Είναι απλοί οργανισμοί, έτοιμοι να κυλίσουν αβίαστα και ειρηνικά στο Τώρα. Όταν τα πλησιάζουμε ας είμαστε παρόντες και ας παρακολουθούμε το θαύμα της αγνότητας τους. Είναι Άγγελοι του Φωτός, ας τα παρατηρήσουμε και ας γίνουμε οι υποστηρικτές τους. Kalliope

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Η προσοχή μας (2ο μέρος)

Η έννοια του διαφορετικού στην ουσία είναι μια διαστρέβλωση της ακατανόητης για εμάς διάταξης των μελών του σώματος του κόσμου. Όσο η αντίληψή μας διευρύνεται τόσο γινόμαστε ευαίσθητοι στα ερεθίσματα του και όσο αυτή εξελίσσεται, θα διευρίνεται και αυτό που αποκαλούμε σώμα μας.  Η εκλέπτυνση της αντίληψης μας θα είναι τέτοια που ότι εκείνη ακουμπά θα το αντιλαμβανόμαστε σε όλο του το εύρος.

Αρχίζοντας απ΄ότι θεωρούμε ευκολότερο μπορούμε να ακουμπήσουμε όλη μας την προσοχή σ΄αυτό. Η προσοχή μας τότε δεν θα αποτελεί πλέον ξεχωριστό σημείο από εμάς. Είμαστε αυτό που κάθε φορά προσέχουμε. Διευρυνόμαστε και αφουγκραζόμαστε κάτι από το ευρύτερο σώμα μας. Είμαστε το σύνολο της προσοχής μας  σ΄αυτόν τον κόσμο. Τον κόσμο μας. 'Οσο περισσότερο προσέχουμε το σώμα μας αυτό, τόσο πιο υγειές θα γίνεται. Γιατί η προσοχή γιατρεύει. Η προσοχή τακτοποιεί. Η προσοχή ανασυγκροτεί.
Kalliope

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Η προσοχή μας

Τι συμβαίνει ενώ κοιμόμαστε τον ύπνο της μη προσοχής μας από το σώμα της ζωής μας;
 ...Συμβαίνει ότι όλα, μέσα μας και κατά συνέπεια γύρω μας, βρίσκονται στο χάος. Παίρνουν τυχαίες θέσεις και από κει συνεχίζουν προς άγνωστες κατευθύνσεις. Αντίθετα όταν στρέφουμε την προσοχή μας προς τα κάπου, μαζί με την προσοχή μας ανακτούμε μια άλλη ποιότητα. Αυτήν της τάξης. Κάθε τι που τιμάμε με την προσοχή μας, περιβάλλεται από έναν χώρο. Αυτός ο χώρος κάνει αυτό που προσέχουμε ελαφρύ και σαν τέτοιο εύκολο να μετακινηθεί και να τοποθετηθεί εκεί που ταιριάζει καλύτερα.

Όταν αρχίζουμε να τιμάμε με την προσοχή μας τα γεγονότα, αυτά σιγά σιγά βγαίνουν από τον θολό σωρό του νου μας και τοποθετούνται σε αρμονικές θέσεις. Και όταν αναδύεται η τάξη σ΄έναν τομέα της ζωής μας, είναι ευκολότερο να αντιληφθούμε  την έλλειψη της σε τομείς της ζωής μας όπου αυτή απουσιάζει. Εξασκώντας την προσοχή μας, ο κόσμος και εμείς γινόμαστε σιγά-σιγά δύο λέξεις με το ίδιο περιεχόμενο. Και όσο περισσότερο προχωρούμε, τόσο περισσότερο αντιλαμβανόμαστε τον χώρο μέσα στον οποίο περιέχονται όλα. Και αυτός ο χώρος είναι η ίδια μας η συνειδητότητα. Μετατρεπόμαστε σε κάθε τι που την αποτελεί. Σε κάθε κενό, κάθε γεμάτο, κάθε υγρό, κάθε αραιό, κάθε βαθύ, κάθε ξηρό, κάθε μαλακό. Σε κάθε σκέψη, κάθε δράση, κάθε ανάσα, κάθε φως...Όσο παραχωρούμε προσοχή σε περισσότερα γεγονότα, εικόνες και καταστάσεις τόσο αυτός ο κόσμος αποκτά υπόσταση. Υπόγειοι δεσμοί αναδύονται και παρουσιάζονται συσχετίσεις και νοήματα εκεί που πριν έμοιαζαν όλα να συμβαίνουν τυχαία. Κάποτε μας ήταν αδύνατον να αντιληφθούμε το σώμα μας σαν ενεργειακό πεδίο. Τώρα η αντίληψη μας διευρύνεται δια μέσου του εαυτού μας σαν μονάδα και συγχρόνως σαν μέρος αυτού του κόσμου. Μέσα απ αυτήν την καινούργια συνείδηση μπορούμε να ανιχνεύσουμε τον απώτερο σκοπό της ζωής μας. Και τότε τα όρια που παλαιότερα χώριζαν τον κόσμο σε χίλια κομμάτια διαλύονται. Τα όρια που χωρίζουν δύο ψυχές μοιάζουν με τα όρια της μέρας και της νύχτας, τα όρια του νερού στην πλημμυρίδα και στην άμπωτη, τα όρια του ουράνιου θόλου και του κοσμικού κενού...Kalliope